Juni 2013 Ludwig Wever
De wereldkampioen van 1986 aan het woord
Lud Wever
Mijn naam is Lud (Ludwig) Wever. Ik ben geboren in 1939 in Boxmeer. Getrouwd, vader van een dochter en een zoon en opa van drie kleinkinderen. 
Samen met een van de kleinkinderen aan het vissen.
Al heel vroeg ben ik met vissen begonnen. Boxmeer ligt aan de Maas dus was het al gauw na schooltijd op de fiets naar het water. Hengels net als nu kenden ik niet. Mijn eerste hengel bestond uit een lange wilgentak, stukje vliegertouw als lijn en een krom gebogen sluitspeld als haak. Als voer en aas nam ik pieren mee.
Uiteindelijk kreeg ik dus mijn eerste bamboehengel, een hele vooruitgang. Ik zal een jaar of acht geweest zijn toen ik lid werd van HSV De Berm in Boxmeer en mee ging doen met de viswedstrijden. Ik weet nog dat ik als ventje met een wedstrijd meedeed en meer vis ving als de winnaar bij de senioren. Ik kreeg een zakmesje en de winnaar bij de senioren een ledikant met matras van een beddenfabriek bij ons in het dorp.
Wedstrijden ben ik blijven vissen, in Nederland maar ook daar buiten. Mijn hele leven bestond uit vissen. Na het werk vlug nog even met de hengel weg. In het weekend was het iedere zaterdag en zondag wedstrijden vissen. De wedstrijden toen waren veel korter dan de wedstrijden nu. Wedstrijden van anderhalf uur waren heel normaal. Later groeiden dat pas uit.
Vissen en getrouwd zijn dat was geen probleem, vrouw en kinderen gingen toen vaak mee. Bij ons ging zelfs de hond mee. Je kunt het je nu niet meer voorstellen maar het hele gezin, hengelspullen en hond pasten allemaal in de auto. Dat is nu wel even anders geworden.
Al heel jong ben ik selectiewedstrijden gaan vissen. Toen waren het nog de kampioenwedstrijden van de provincies. Later pas is dat opgesplitst in de selectiewedstrijden zoals we ze nu kennen. Met de vangsten ging het me vaak goed af. Ik ontwikkelde een voer waar de voorns het goed op deden. Ook voor de brasem had/heb ik zo mijn eigen voer. De vangsten waren toen gemiddeld genomen ook stukken beter dan nu. De vangsten, op welk water dan ook, zijn hard teruggelopen. Dit zal te maken hebben met meerdere factoren, vervuiling van het water, de aalscholvers ed.
Ik maak mijn dobbers altijd zelf evenals de lijnen en onderlijnen. Of het nu dobbers zijn voor de vaste stok, picker, match, slyder of bolo, dat maakt me niets uit. Ik doe het graag en ontwikkel af en toe of een nieuw model. Later zie dat model dan wel eens nagemaakt op de markt verschijnen.
Het liefst vis ik op rivieren en kanalen, het was dan ook een kanaal in Strassburg (Frankrijk) waar ik in 1986 wereldkampioen ben geworden
Verder ben ik twee keer Nederlands kampioen geweest. In totaal ben ik dertien keer zowel Brabants, Limburgs, Gelderland en Federatiekampioen kampioen geweest.. Ook heb ik zes keer de Zeslanden en vier keer de Vierlanden gewonnen. Een mooie staat van dienst vind ik zelf.
Toch zal ik niet meer voor Nederland, voor Sportvisserij Nederland, uitkomen. In december kreeg ik van Dirk Ekkelkamp en Jan van Schendel te horen dat ik niet meer gekozen zou worden voor een WK Veteranen.Iets wat ik in Nederland zelf mee opgezet had. Ik was in 2012 weer bij de eerste tien geëindigd. Met mijn vissen was niets mis, ik was iemand die goed was in een team en mijn spullen waren voor honderd procent in orde. Maar… ik was te oud, ik zou dus in de toekomst ook niet meer gekozen worden om nog naar een WK voor Veteranen te gaan. In een zin: “ JE BENT TE OUD”, dan stort toch even je sportwereld in een. Dat doet verrekte zeer, ook omdat vissers uit andere landen vaak nog ouder zijn.
Ik doe dus ook niet meer mee aan de Topcompetitie, dat heeft voor mij geen enkel nut als alleen het spekken van Sportvisserij Nederland en daar pas ik voor. Meer dan veertig keer heb ik Nederland vertegenwoordigd in het buitenland met vaak goede resultaten en dan moet je zo eindigen.
Toch blijf ik de sportvissen trouw,. Het is en blijft zolang als ik het kan mijn favoriete sport en ik hoop nog vaak aan de waterkant te zitten en mijn hengel uit te gooien.
Met sportgroet Lud Wever. .